एक तारा निखळला ...डिअर सुशांत
एक तारा निखळला ...डिअर सुशांत
आज काल मरणाचाही सोहळा होत नाही ...
कुणी अत्यंत प्रिय व्यक्ती कडुन ....
निराशाचे ,हृदयाला भेदुन जाणारे उद्गार ऐकले ...
मनांत विचारांचं वादळं उठलं ..
कोरोना कुठनंसा आला आणि
मरणाचं सुख सुध्दा त्यानं हिरावुन घेतलं ...
कोरोना च्या संसर्गामुळे जेमतेम ,
वीस पंचवीस आप्तमंडळी ...
मनांत भीती घेऊनचं कसेबसे येतात ....
मरणाचाही सोहळा व्हावा ...
अंतिम श्वासालाही सहवास हवा ...
यमराज दाराशी आला तरी ,
अरे थांब जरा ,माझं व्हायचंय अजुन भेटुनं ...
असं इशाऱ्यानं संकेत देणार ...
जीवनाची कास धरून ,
आयुष्याची खडतर वाटत चालतांना,
खरं तर आयुष्याची होळी होते ...
पण काही सुखाचे, प्रेमाचे, आनंदाचे
क्षणांनी जिणं सुखकर होते ......
खूप दुःख दिलं आता, म्हणुन....
दुखालाही कंटाळा येतो ...
दुःखचं शेवटी माघारी फिरतं,
सुख हसतं खेळतं आंत येतं ...
तो आयुष्याचा मध्यंतर असतो ...
असंच पुढे पुढे जातो तेव्हा ...
आयुष्यं बरंच स्थिरावलं असतं ...
https://www.pexels.com/photo/old-man-6110/
आजच घरकुलं फार गजबजलेलं नसतं ..
मुलं ,नातवंडं, नौकरीसाठी शिक्षणासाठी,
परदेशी किंवा दूर दूर बाहेरगावी ..
असंच काही अचानकसं घडतं ...
हॉस्पीटल ,औषधं ,इंजेकशन
भरीतभर अजून इन्शुरन्स..
धडाधड फोन लावले जातात ...
कोण येणार कुठून येणार..?
काय व्यवस्था ? कितीवेळ वाट बघायची ?
डॉक्टर आप्त स्वकियांना,
बोलावुन घ्या असं सांगतात..
सगळ्याची भेट घ्यायची असते ...
नातवंडांचा मुखावरून प्रेमानं,
हात फिरवायचा असतो ...
मुलांची पाठ थोपटायची असते...
मुलगी रडतं असते ,आईसाठी ...
प्रेमाचाच तो सोहळा असतो ...
सुख दुःख ,टोचणी बोलणी ..
अश्रुंना बांध मोकळा झाला असतो ...
शब्द हरवले असतात ,
स्पर्शातुन ऊब मिळते ,
थरथरता हात कुणी हाती घेतं ...
हळुवार त्यावर कुणी हात फिरवत असतं...
कुणीतरी मस्तक आपल्या मांडीवर घेतं ...
गंगाजमुना डोळ्यातनं वाहत असतातं ..
आपुले मरणं पाहिल्ये म्या डोळा ...
भजनं ,रामनाम जप, ऐकु येतं असतं ..
प्रसन्नचित्त आत्मा राम राम जपतं असतं ...
आयुष्यचा सुंदर प्रवास थांबलेला असतो.
प्राण उडून गेलेला असतो .. चिरंतन प्रवासाकडे ..
मरणाचा सोहळा संपन्न झालेला असतो...
https://www.pexels.com/photo/photo-of-old-woman-wearing-headscarf-3364110/
कोरोनाच्या भीतीने आजकाल ....
मी माझे म्हणणारे आप्तही येत नाहीत ...
जगणं ,भेटणं ,बोलणं कुठे हरवलंय ..
भ्रमणध्वनी वरचं संवाद तो काय साधल्या जातोय ...
भेट झाली कि मन मोकळं होतं ..
चार शब्द अधिकउणे होतात .. पण
मनमोकळा संवाद साधला कि
अगदी पोट भरल्यासारखं वाटतं...
तृप्तीची ढेकर आपोआप येतें .
आपल्या माणसांची तऱ्हाच न्यारी,
मीठमिरची लावुन गोष्टी सांगणं ..
बढवुन अन चढवुन कौतिक करणं ..
सगळ्या गोष्टी करून नामनिराळं राहणं ...
कुणाचं एकदमच चुप्प राहणं ...
मी या गांवचीच नाही म्हणुन,अति शिष्टपणा मारणं ...
काहींचं येत नसतांना ...
फक्त बरोबरी करण्याचा हव्यास...
त्यातुन झालेला गोंधळ,हास्यास्पद भुमिका ...
व्यक्ती तितक्या प्रकृती ...
पण विसंवाद झाला तरी पुन्हा,
प्रेमानं संवाद साधणारी आपलीच माणसं...
कुणाशी बोलायचं ,व्यक्त व्हायचं ,
काही प्रश्नच उरतं नाहीत ...
मित्रमैत्रिणींची गोष्टचं निराळी
शिव्याशापही देऊन मोकळे होतात ...
हसत हसत ... लग्गेचं ..
ताणतणाव सारं विसरायला होतं ...
हास्यासारखं दुसरं औषध नाही जगात ...
गप्पा मारा ,हसा ,खिदळा ...
उग्गाचं मोठ्ठा आवं नको ,
चेहऱ्यावर,खुप बुध्दिवंत असल्याचा...
जीवन सुंदर आहे ,.. भरभरून जगा ..
https://www.pexels.com/photo/man-wearing-blue-denim-pants-914472/
सुशांत सिंह राजपुत ...
त्याला कुणी जिवलग नव्हतं का?
आईची उणीव त्याला भासली असावी ?
पण आई सारखी माया करणारी बहीण होती ना ?
अत्यंत देखणा ,राजबिंडा ,जिंदादिल ,
जिवंत भूमिका साकारणारा,
लखलखती चंदेरी दुनिया,
सभोवताली चंदेरी वलय ...
सामन्यातुंनं असामान्य झालेला ..
माणसांची कमी नाही ...
पैश्यांची कमी नाही ..उणीव नाही
आयुष्याचा सुंदर उपभोग घेतं
जीवनाची स्वप्नं जगायची ...
रेखलेलं आयुष्य जगायचं ...
आयुष्य रंगीत ,संगतीत जगायचं ...
पण हे काय होऊन बसलं ?
अभिनयाचं पॅशन असणाया सुशांतला ,
फाशीच्या फंद्यापर्यंत चढायचं धाडस झालं ?
अरे तारण्याताठ बाळांनी फाशी घ्यायची ...
मग तुझ्या आईबाबानी काय करायचं ?
नैराश्य कुणाला नाही येतं ?
आयुष्यात कुठेतरी भेट होतेच त्याची ,
तीच ग्रेट भेट दूर सरायची असते ..
तेव्हाच व्यक्त व्हायचं असतं ...
भडाभडा सगळं बोलून टाकायचा असतं ...
मनातल्या कचऱ्याचा निचरा करायचा असतो ...
मळभलेलं आभाळं मोकळं करायचं असतं ...
तुला कोणाला बोलावं असा प्रश्न पडला?
माणसांनी फुललेल्या जगात,
तुझं असं कोणीच नव्हतं का ?
मित्रमैत्रिणी ,सगेसोबती ,शेजारीपाजारी ? ...
का नाही साऱ्या जगाला ओरडुन सांगितलंस ?
तुझी घुसमट होतेय तें ? आतल्या आंत तु जळतोय तें ?
का फाशीचा फंदा आवळलासं स्वतःभोवती ?
सारे प्रश्न अनुत्तरित राहणार ...
तुझाही मरणाचा सोहळा झालाच नाही ..
तुझे लाखो चाहते यायचे होते ...
तुला फुलं वाहायला ,तुला श्रद्धांजली द्यायला...
बस्स,पोस्टमॉर्टम झालं, गुंडाळुन ठेवलं तुला,
प्रेम करण्याऱ्या लाखो चाहत्यांच्या अश्रुंनी,
तुझी शवयात्रा भिजली नाही ...
कोरोना जिंकला , त्यानी कुणाला येऊ दिलं नाही ...
तु मात्र हरलासं,आयुष्याचा डाव तुला जिंकता आला नाही ...
मागे जगण्याऱ्यांना तु चटका लावुन गेलासं ...
जिवंत ,जिवंत मरण देऊन गेलासं ... ...
तुझ्या स्मृती मनातनं जाणारचं नाहीये कधीचं ...
एक तारा ,सितारा ,पुन्हा निखळुन गेलायं...
तुला विनम्र श्रद्धांजली ,डिअर सुशांत ....
लेखांकन -- एड .अर्चना गोन्नाडे
इ
एक तारा निखळला ...डिअर सुशांत
आज काल मरणाचाही सोहळा होत नाही ...
कुणी अत्यंत प्रिय व्यक्ती कडुन ....
निराशाचे ,हृदयाला भेदुन जाणारे उद्गार ऐकले ...
मनांत विचारांचं वादळं उठलं ..
कोरोना कुठनंसा आला आणि
मरणाचं सुख सुध्दा त्यानं हिरावुन घेतलं ...
कोरोना च्या संसर्गामुळे जेमतेम ,
वीस पंचवीस आप्तमंडळी ...
मनांत भीती घेऊनचं कसेबसे येतात ....
मरणाचाही सोहळा व्हावा ...
अंतिम श्वासालाही सहवास हवा ...
यमराज दाराशी आला तरी ,
अरे थांब जरा ,माझं व्हायचंय अजुन भेटुनं ...
असं इशाऱ्यानं संकेत देणार ...
जीवनाची कास धरून ,
आयुष्याची खडतर वाटत चालतांना,
खरं तर आयुष्याची होळी होते ...
पण काही सुखाचे, प्रेमाचे, आनंदाचे
क्षणांनी जिणं सुखकर होते ......
खूप दुःख दिलं आता, म्हणुन....
दुखालाही कंटाळा येतो ...
दुःखचं शेवटी माघारी फिरतं,
सुख हसतं खेळतं आंत येतं ...
तो आयुष्याचा मध्यंतर असतो ...
असंच पुढे पुढे जातो तेव्हा ...
आयुष्यं बरंच स्थिरावलं असतं ...
https://www.pexels.com/photo/old-man-6110/
आजच घरकुलं फार गजबजलेलं नसतं ..
मुलं ,नातवंडं, नौकरीसाठी शिक्षणासाठी,
परदेशी किंवा दूर दूर बाहेरगावी ..
असंच काही अचानकसं घडतं ...
हॉस्पीटल ,औषधं ,इंजेकशन
भरीतभर अजून इन्शुरन्स..
धडाधड फोन लावले जातात ...
कोण येणार कुठून येणार..?
काय व्यवस्था ? कितीवेळ वाट बघायची ?
डॉक्टर आप्त स्वकियांना,
बोलावुन घ्या असं सांगतात..
सगळ्याची भेट घ्यायची असते ...
नातवंडांचा मुखावरून प्रेमानं,
हात फिरवायचा असतो ...
मुलांची पाठ थोपटायची असते...
मुलगी रडतं असते ,आईसाठी ...
प्रेमाचाच तो सोहळा असतो ...
सुख दुःख ,टोचणी बोलणी ..
अश्रुंना बांध मोकळा झाला असतो ...
शब्द हरवले असतात ,
स्पर्शातुन ऊब मिळते ,
थरथरता हात कुणी हाती घेतं ...
हळुवार त्यावर कुणी हात फिरवत असतं...
कुणीतरी मस्तक आपल्या मांडीवर घेतं ...
गंगाजमुना डोळ्यातनं वाहत असतातं ..
आपुले मरणं पाहिल्ये म्या डोळा ...
भजनं ,रामनाम जप, ऐकु येतं असतं ..
प्रसन्नचित्त आत्मा राम राम जपतं असतं ...
आयुष्यचा सुंदर प्रवास थांबलेला असतो.
प्राण उडून गेलेला असतो .. चिरंतन प्रवासाकडे ..
मरणाचा सोहळा संपन्न झालेला असतो...
https://www.pexels.com/photo/photo-of-old-woman-wearing-headscarf-3364110/
कोरोनाच्या भीतीने आजकाल ....
मी माझे म्हणणारे आप्तही येत नाहीत ...
जगणं ,भेटणं ,बोलणं कुठे हरवलंय ..
भ्रमणध्वनी वरचं संवाद तो काय साधल्या जातोय ...
भेट झाली कि मन मोकळं होतं ..
चार शब्द अधिकउणे होतात .. पण
मनमोकळा संवाद साधला कि
अगदी पोट भरल्यासारखं वाटतं...
तृप्तीची ढेकर आपोआप येतें .
आपल्या माणसांची तऱ्हाच न्यारी,
मीठमिरची लावुन गोष्टी सांगणं ..
बढवुन अन चढवुन कौतिक करणं ..
सगळ्या गोष्टी करून नामनिराळं राहणं ...
कुणाचं एकदमच चुप्प राहणं ...
मी या गांवचीच नाही म्हणुन,अति शिष्टपणा मारणं ...
काहींचं येत नसतांना ...
फक्त बरोबरी करण्याचा हव्यास...
त्यातुन झालेला गोंधळ,हास्यास्पद भुमिका ...
व्यक्ती तितक्या प्रकृती ...
पण विसंवाद झाला तरी पुन्हा,
प्रेमानं संवाद साधणारी आपलीच माणसं...
कुणाशी बोलायचं ,व्यक्त व्हायचं ,
काही प्रश्नच उरतं नाहीत ...
मित्रमैत्रिणींची गोष्टचं निराळी
शिव्याशापही देऊन मोकळे होतात ...
हसत हसत ... लग्गेचं ..
ताणतणाव सारं विसरायला होतं ...
हास्यासारखं दुसरं औषध नाही जगात ...
गप्पा मारा ,हसा ,खिदळा ...
उग्गाचं मोठ्ठा आवं नको ,
चेहऱ्यावर,खुप बुध्दिवंत असल्याचा...
जीवन सुंदर आहे ,.. भरभरून जगा ..
https://www.pexels.com/photo/man-wearing-blue-denim-pants-914472/
सुशांत सिंह राजपुत ...
त्याला कुणी जिवलग नव्हतं का?
आईची उणीव त्याला भासली असावी ?
पण आई सारखी माया करणारी बहीण होती ना ?
अत्यंत देखणा ,राजबिंडा ,जिंदादिल ,
जिवंत भूमिका साकारणारा,
लखलखती चंदेरी दुनिया,
सभोवताली चंदेरी वलय ...
सामन्यातुंनं असामान्य झालेला ..
माणसांची कमी नाही ...
पैश्यांची कमी नाही ..उणीव नाही
आयुष्याचा सुंदर उपभोग घेतं
जीवनाची स्वप्नं जगायची ...
रेखलेलं आयुष्य जगायचं ...
आयुष्य रंगीत ,संगतीत जगायचं ...
पण हे काय होऊन बसलं ?
अभिनयाचं पॅशन असणाया सुशांतला ,
फाशीच्या फंद्यापर्यंत चढायचं धाडस झालं ?
अरे तारण्याताठ बाळांनी फाशी घ्यायची ...
मग तुझ्या आईबाबानी काय करायचं ?
नैराश्य कुणाला नाही येतं ?
आयुष्यात कुठेतरी भेट होतेच त्याची ,
तीच ग्रेट भेट दूर सरायची असते ..
तेव्हाच व्यक्त व्हायचं असतं ...
भडाभडा सगळं बोलून टाकायचा असतं ...
मनातल्या कचऱ्याचा निचरा करायचा असतो ...
मळभलेलं आभाळं मोकळं करायचं असतं ...
तुला कोणाला बोलावं असा प्रश्न पडला?
माणसांनी फुललेल्या जगात,
तुझं असं कोणीच नव्हतं का ?
मित्रमैत्रिणी ,सगेसोबती ,शेजारीपाजारी ? ...
का नाही साऱ्या जगाला ओरडुन सांगितलंस ?
तुझी घुसमट होतेय तें ? आतल्या आंत तु जळतोय तें ?
का फाशीचा फंदा आवळलासं स्वतःभोवती ?
सारे प्रश्न अनुत्तरित राहणार ...
तुझाही मरणाचा सोहळा झालाच नाही ..
तुझे लाखो चाहते यायचे होते ...
तुला फुलं वाहायला ,तुला श्रद्धांजली द्यायला...
बस्स,पोस्टमॉर्टम झालं, गुंडाळुन ठेवलं तुला,
प्रेम करण्याऱ्या लाखो चाहत्यांच्या अश्रुंनी,
तुझी शवयात्रा भिजली नाही ...
कोरोना जिंकला , त्यानी कुणाला येऊ दिलं नाही ...
तु मात्र हरलासं,आयुष्याचा डाव तुला जिंकता आला नाही ...
मागे जगण्याऱ्यांना तु चटका लावुन गेलासं ...
जिवंत ,जिवंत मरण देऊन गेलासं ... ...
तुझ्या स्मृती मनातनं जाणारचं नाहीये कधीचं ...
एक तारा ,सितारा ,पुन्हा निखळुन गेलायं...
तुला विनम्र श्रद्धांजली ,डिअर सुशांत ....
लेखांकन -- एड .अर्चना गोन्नाडे
ENGLISH TRANSLATION BY GOOGLE APP
A star came out ... Dear Sushant
There is no death ceremony today ...
From a very dear person ....
Heard a heartbreaking exclamation of despair ...
A storm of thoughts arose in my mind ..
Corona came from somewhere and
He even took away the happiness of death ...
nearabout due to corona infection,
Twenty-five relatives ...
Somehow they come with fear in their mind ....
There should be a ceremony of death too ...
Even the last breath needs companionship ...
Although Yamaraj came to the door,
Oh wait, I want to meet you again ...
This will signal ...
Holding the breath of life,
As life goes on,
In fact, it is the Holi of life ...
But some happiness, love, happiness
The moments were so pleasant ......
Very sad now, so ....
Even pain gets boring ...
Sadness finally returns,
Happiness comes from laughing and playing ...
It's the middle of life ...
That's how it goes ...
Life would have been much more stable ...
https://www.pexels.com/photo/old-man-6110
-----------------------
Today, the house is not very crowded ..
Children, grandchildren, for job education,
Foreign or far away.
Something like this happens suddenly ...
Hospitals, drugs, injections
More insurance all over ..
Phone calls are made ...
Who will come from where?
What arrangement? How long to wait?
Doctor's relatives,
They say call me ..
Everyone wants to visit ...
Love from the mouth of grandchildren,
I want to move my hand ...
Children want to be patted on the back ...
The girl cries, for the mother ...
It is a celebration of love ...
Happiness, sorrow, sarcasm ..
The dam is free of tears ...
Words are lost,
Touch warms,
Who holds hands trembling ...
Someone is slowly moving his hand on it ...
Someone puts a head on your lap ...
Gangajamuna flows through the eyes ..
My eye saw you die ...
Bhajans, chanting of Ram Naam, can be heard ..
The happy soul keeps Rama Rama ...
The beautiful journey of life comes to a halt.
The soul is blown away .. towards eternal journey ..
The death ceremony is over ...
https://www.pexels.com/photo/photo-of-old-woman-wearing-headscarf-3364110/
Nowadays for fear of Corona ....
I don't even have my relatives ...
Where to live, meet, talk, lost ..
What is being done on mobile communication ...
When I met him, my mind was free.
Four words become more .. but
Communicate freely
Feeling we have 'Run out of gas' emotionally ...
Satisfaction comes automatically.
Nyari like your men,
Telling stories with salt.
Enhancing and enhancing ..
To be famous by doing everything ...
Someone's just keeping quiet ...
Since I am not from this village, to be very polite ...
When some are not coming ...
Just want to be equal ...
The confusion that ensued, the ridiculous role ...
As much as a person ...
But again, despite the disagreement,
Our own people who communicate with love ...
To talk to, to express,
No questions left ...
The story of friends is different
They get rid of swearing ...
Laughing ... laughing ..
I had to forget all the stress ...
There is no other medicine in the world like laughter ...
Chat, smile, laugh ...
Don't be too big,
On the face of it, being very intelligent ...
Life is beautiful, .. live full ..
https://www.pexels.com/photo/man-wearing-blue-denim-pants-914472/
--------------------------------------------------------------
Sushant Singh Rajput ...
Didn't anyone love him?
He must have missed his mother?
But she was a loving sister like my mother, wasn't she?
Extremely handsome, Rajbinda, lively,
Living performer,
Lakhlakhati Chanderi Duniya,
Around the silver ring ...
Unusual from the match ..
No shortage of people ...
There is no shortage of money
Enjoys life beautifully
Live the dream of life ...
Want to live a laid back life ...
Life is colorful, you want to live in company ...
But what happened?
Sushant, who has a passion for acting,
Dare to climb the gallows?
Oh, babies used to be hanged for salvation ...
So what do your parents want to do?
Who doesn't suffer from depression?
He met somewhere in his life,
That is the great gift to be had.
That's when I wanted to express ...
I want to talk about everything ...
I want to drain the garbage in my mind ...
I want to clear the muddy sky ...
Who do you think you should call?
In a world full of people,
Didn't you have one?
Friend, sister-in-law, neighbor? ...
Why don't you shout out to the whole world?
Do you have a nest Are you burning inside
Why did you hang yourself?
All questions remain unanswered ...
You didn't even have a death ceremony.
Millions of your fans wanted to come ...
To bring you flowers, to pay tribute to you ...
Just, postmortem done, wrapped you up,
With the tears of millions of loving fans,
Your funeral is not wet ...
Corona won, they didn't let anyone come ...
But you lost, you could not win the innings of life ...
You clicked on those who lived behind ...
I died alive, alive ... ...
Your memory will never go away ...
A star, a star, has disappeared again ...
A polite tribute to you, dear Sushant ....
BLOG BY---ADV. ARCHANA GONNADE
-----------------------------------------------------------------
इ
No comments:
Post a Comment